Sleeping With My Rapist - Chapter Twenty

Cassie's POV




Today is my wedding day. It's supposed to be the second happiest day of my life... but it's not. He's just using me and the our twins para sa pera. I wonder how much the babies are worth. Kaya siguro napaka-protective niya sa amin dahil malaking halaga ang kapalit ng mga batang nasa sinapupunan ko. Hinimas ko ang tiyan ko. Kawawa naman ang mga anak ko...



Tinignan ko ang itsura ko sa full length mirror. I'm wearing a long black dress with lace long sleeve. And I'm going to wear a black veil. Hindi ako mukhang ikakasal, mukha akong pupunta sa halloween party. Hindi ko man masabi sa kanya kung gaano ko kaayaw na pakasalan siya, ipaparamdam ko na lang sa kanya.



Bumakas ang pinto at pumasok si Andi. Nakita ko ang mukha niya mula sa salamin. Halatang nagulat ito sa itsura ko.



"Bakit ganyan ang ayos mo?" Tanong niya.



"Kasi ganitong ayos ang gusto ko." I tried not to sound angry.



She bit her lower lip. "Galit ka ba sa akin?"



"May dahilan ba para magalit ako sa'yo?"



"Wala. Not that I know of."



"Wala naman pala eh." I smiled sarcastically.



"Pero kung may nasabi man ako o nagawa na hindi mo nagustuhan then I'm really sorry." She's really a good actress, just like her cousin.



"Bakit ba iniisip mo na galit ako sa'yo? May nagawa o nasabi ka bang hindi maganda sa akin na hindi ko alam? Maybe you're feeling guilty about something you did." Sabi ko.



Nagbaba siya ng tingin. "No... I just noticed na hindi ka na katulad ng dati. I mean you're not as friendly as before. I don't know. Akala ko galit ka talaga sa akin. I thought Phoenix was just lying when he said na ganyan ka din daw sa kanya at baka naglilihi ka lang." 



"Does he lie that much?" I smirked.




"Uh, hindi naman." Sabi ni Andi. Pareho kayong sinungaling. "May problema ba kayong dalawa?"



"Wala. May dapat ba akong problemahin kay Nick?"



Umiling siya. "Sige, lalabas na ako. Baka kasi naiinip na ang asawa ko sa labas. Mauuna na kami sa simbahan."



"Bye." Sabi ko.



She gave me a kiss on the cheek at lumabas na siya ng kwarto. Nanatili pa ako ng ilang minuto bago ako lumabas. Pagkasakay ko ng kotse nandoon na si Jerome.



"Saan ang lamay?" Tanong ni Jerome.



Tumaas ang isang sulok ng labi ko. "Oh, you know where."



"Hell hath no fury like a woman scorned ang drama?" Natatawang sabi ni Jerome.



"Pinuntahan ako ni Andi." Sabi ko.



"Nakita ko nga siyang lumabas kasama ang gwapong papa. So, ano pinagusapan niyo?"



"She asked me kung galit ako sa kanya."



"Ano'ng sabi mo?"



"Syempre sabi ko hindi. Kung gusto niyang makipag-plastikan, edi magpaplastikan kami.  I was really sarcastic to her the whole time."



"Ayan! Ganyan dapat! FIght fight fight! Huwag ka ng paaapi sa Nick na yan at sa maldita niyang pinsan. Tama na ang pagiging martir mo."




Hinilig ko ang ulo ko sa balikat ni Jerome. "I know."




Matatanggap ko pa ang lahat ng ginawa sa akin Nick, ang pangrarape niya sa akin, yung mga masasakit na sinabi niya at ang paggamit niya sa katawan ko. Pero hindi ko matanggap na gagamitin niya lang ang anak namin para makuha niya ang mana niya. Bilang isang ina masakit sa akin yun. Hindi ko pa ipinapanganak ang kambal namin minahal ko na sila. I'm hurting for them. Mas masakit iyon kesa sa mga pinagagawa niya sa akin.



The car stopped in front of the church. Naunang bumaba si Jerome at inalalayan niya ako pababa. Kinawit ko ang kamay ko sa braso niya. He smiled at me.



"My condolences, future Mrs. Cordova." Biro niya.



Pinigil ko ang matawa. This is why we're bestfriends. He always makes me laugh. Nagtama ang mga mata naman ni Nick na nakatayo sa harap ng simbahan. He's wearing a silver suit. He stared at me for a long time before he smiled. Nakangiti siya pero malungkot ang mga mata niya. Tumalikod siya at pumasok sa simbahan.



I started walking down the aisle with Jerome by my side. I can hear people grasp when they saw me walking. Bakas ang gulat sa mukha nila. Nakatayo sa dulo si Nick at katabi niya si Tristan. He wasn't smiling. Seryoso ang mukha nito. Nang makarating kami sa kinatatayuan nila, niyakap ko si Jerome ng mahigpit.



"This is it." Bulong niya sa akin habang yakap niya ako. Nang maghiwalay kami, ibinigay niya ako kay Nick. We went to the altar at ginawa ang seremonyas ng kasal.



"Do you Phoenix Cordova, take this woman whose hand you now hold, to be your true and wedded wife; and do you solemnly promise before God and these witnesses to love, cherish, honor and protect her: to forsake all others for her sake; to cleave unto her, and her only, until death shall part you?" Sabi ng Pari.



"I do." Agad na sagot niya.



Sa akin naman tumingin ang pari. "Do you Cassandra Imperial, take this man who now holds your hand, to be your true and wedded husband; and do you solemnly promise before God and these witnesses to love, cherish, honor and protect him, to forsake all others for his sake; to cleave unto him and him only, and him forever until death shall part you?"




Nick looked at me nervously. Ilang segundo akong hindi sumagot.



"I do." I finally said and I heard him sigh with relief.



Pagkatapos ng kasal pumunta na kami sa reception sa isang five star hotel. Nick was quiet the whole time. Ngingiti lang siya kapag may bumabati sa amin.



"Congrats, Mrs. Cordova." Lumapit si Jerome sa akin.



I made a face.



"Paano yan titira ka na sa bahay ni Nick. Paano na ang inaanak ko?"



"Makakagawa ako ng paraan. Ako pa."



"Bakit ba kasi ayaw mo sabihin sa ama niyang may toyo ang tungkol sa bata?"



"Baka kunin din siya ni Nick."



"Sabihin mo anak natin si Miggy. Tutal akala niya naman ex mo ko." 



"You're crazy." Pero magandang idea yun. Pero hindi eh, kamukha ni Miggy si Nick. He's like the younger version of Nick.



Nagkibit-balikat si Jerome. "Bahala ka nga sa buhay mo. Tinutulungan na nga kita. Parte rin ng pamilya niyo ang inaanak ko, no!"



"Wala siyang karapatan kay Miggy. Miggy is my son. Sa akin lang siya."



"Karapatan niyang malaman yun, Cassie. He's the father."



"And I'm the mother. Lumaki si Miggy ng walang ama, hindi namin siya kailangan."



"Kailangan siya ng anak mo. You're being selfish! May sakit si Miggy, maraming pera si Nick maipapagamot niya ang anak niyo." Napasabunot ng buhok si Jerome.



"May pera pa naman ako sa bangko na naipon ko."



"But is that enough para mapagamot ang anak mo?" He crossed his arm.



Hindi ako kumibo.



He sighed. "You're such a crybaby. Huwag ka nga umiyak baka akala ng asawa mo inaapi kita. Lika nga dito."




Jerome hugged me. Niyakap ko din siya.



"Do what you think is right for Miggy. Sabi nga nila, mothers know best." Sabi sa akin ni Jerome.



"I'm the worst mother." Sabi ko.



"No, don't say that. Napalaki mo si Miggy ng maayos. Huwag kang iiyak, Cassie, baka patayin na ako ng asawa mo. Kanina nga lang ang sama na ng tingin sa akin."




"Ehem." We heard a cough. Napatingin ako sa pinagmulan nun. Nick was standing beside us, look at me and Jerome.Humiwalay ako sa pagkayapap.



"K-kanina ka pa?" Tanong ko. Oh my god! Baka narinig niya yung pinag-uusapan namin tungkol kay Miggy.



"Kararating ko lang. I was looking for you." He said with a straight face.



"I have to go, Cassie. Ano'ng oras na rin." Kunwaring napatingin si Jerome sa relo niya. "I'll leave you two alone. Bye Cassie, bye Nick."



Tinanguan niya lang si Jerome. Nick took me to his home after the party. This is where I'm going to live from now on hanggang sa makapanganak ako. But I'll still be able to see Miggy. Uuwi ako sa bahay habang nasa opisina si Nick. Mas maganda nga yun dahil mas magkakaron kami ng anak ko ng oras para mag-bonding hindi katulad noong nagtatrabaho ako at gabi na ang uwi ko. Sandali ko lang nakakasama si Miggy dahil maaga ito natutulog at paggising ko naman sandali lang din kami nagkakasama dahil pagkatapos ko mag breakfast pumapasok na ako sa opisina. Ngayon buong araw ko na makakasama ang anak ko at sa gabi lang ako wala.



Nick took me to his bedroom. Hinapit niya ang bewang ko mula sa likuran at naramdaman kong hinalikan niya ako sa buhok.



Umiwas ako. "I'm going to take a shower."



"No, you smell good." Paos ang tinig na sabi niya. Umiwas ulit ako ng subukan niya akong halikan. Humarap ako sa kanya.



"Meron ako..." Dahilan ko.



"You're pregnant." He stared at me dumbfounded. I'm so stupid. Nakalimutan kong buntis ako.



"Nick, I don't want to have sex. I'm tired." 



"Do you still love him, Cassie?" Tanong niya. I saw a little sadness in his hazel eyes. I'm sure he was talking about Jerome.



"Yes." Sagot ko. I knew it would hurt his ego. Gusto kong makaganti sa kanya, sa lahat ng sama ng loob na ibinigay niya sa akin. Akala ko magagalit siya, akala ko iinsultuhin niya ako at tatawaging 'whore', 'slut' at kung anu-ano. But he didn't.  He simply walked out the door. I slept alone that night on his huge bed. Hindi ko alam kung saan siya nagpunta pero wala siya sa bahay.













Nick's POV



Akala ko mahal na ako ni Cassie. Akala ko matutunan niya akong mahalin kapag pinakasalanan ko siya at nagkaanak kami. I know it's selfish pero ayun lang ang paraan na alam ko. Putanginang Jerome yan kailangan pa kasing pumasok sa eksena! Ano bang meron siya na wala ako! Nakikita kong masaya si Cassie kapag kasama niya ang lalaking yun. Cassie was smiling when she got out of the car with him and her smile faded when she saw me. Maybe she was imagining na si Jerome ang pakakasalan niya.



Napasuntok ako sa puno. Doon ko nilabas ang galit ko. My knuckles were already bleeding but I didn't mind. Mas masakit ang nararamdama ko sa loob kesa sa pisikal. Nang mapagod napaupo ako at napasandal sa puno. Naramdaman ko na lang ang pagbagsak ng luha sa pisngi ko. Why did we end up like this? We used to love each other so much. Hanggang ngayon mahal na mahal ko si Cassie kahit naging masama ang pagtrato ko sa kanya. Hindi ko kasi matanggap na kahit ginago niya ako noon hindi pa rin nawawala nag pagmamahal ko sa kanya. Sinubukan kong takpan ang pagmamahal na yun ng galit. Sa tuwing pinagsasalitaan ko siya ng hindi maganda nasasaktan din ako.



I forced her to get pregnant and marry me but I can't force her to love me...